Learn from Rama -7
Rama with His citizen: Happy when others are happy; sad when others are sad.
व्यसनेषु
मनुष्याणां भृशं भवति दुःखितः | उत्सवेषु च सर्वेषु पितेव परितुष्यति || २-२-४०
Rama feels very sad if any of His citizen are
afflicted; and Rama feels delighted in all the celebrations of people during
the happy occasions of child-birth and the like, just as their own father.
The biggest quality every person should have is, love towards fellow beings, and compassion towards those in trouble. Rama’s compassion and care for His citizen shows us how a leader, nay, a human being should be.
Such was Rama’s love towards His citizen, that If any person in His kingdom was in pain, Rama would be hurt. If anyone was having a misery, Rama would feel the pain. If any person was suffering due to any distress, Rama would be sad. Rama would try and reduce/remove their reason for distress or give them some solace by staying around. And if anybody had any happy occasion and celebration, be it social or private, Rama would feel delighted.
Every home in Ayodhya had some occasion for celebration – marriage, upanayana, namakarana, child birth etc. Rama would be present for that occasion without having to be invited – without having any ego. Rama would behave as if it were His own blood relation and would attend those functions, celebrate along with the people and delight in their happiness, just like how a father would do during the celebrations of his own children.
It is exactly in contrast with our behaviour these days of waiting for a formal invitation for everything from the host and expecting them to force us into accepting the invite. Rama has no such ego! Rama was there for the people of Ayodhya in grief and joy alike; hence did they love and worship Him unconditionally and submit themselves to Rama completely.
“This body and soul, the grief and joy belong to Him! (तनु निन्नदु जीवन निन्नदु रंग | अनुदिनदलि बाहॊ सुखदुःख निन्नदय्य - Kanakadasa). Rama through such innumerable acts of kindness, love, and compassion towards His citizens, teaches all of us to follow His footsteps. Let such affectionate Rama, our father, always be with us during our grief and joy.
-------------
ಶ್ರೀರಾಮನಿಂದ ಕಲಿಯೋಣ – ೭
ಪ್ರಜೆಗಳೊಂದಿಗೆ ರಾಮ; ಇತರರ ಸುಖವೆ ನನ್ನ ಸುಖ; ದುಃಖವೆ ನನ್ನ ದುಃಖ
ವ್ಯಸನೇಷು ಮನುಷ್ಯಾಣಾಂ ಭೃಶಂ ಭವತಿ ದುಃಖಿತಃ |
ಉತ್ಸವೇಷು ಚ ಸರ್ವೇಷು ಪಿತೇವ ಪರಿತುಷ್ಯತಿ || ೨-೨-೪೦
ಪ್ರಜೆಗಳಿಗೆ ದುಃಖವಾದಾಗ ರಾಮನು ತುಂಬಾ ಸಂಕಟಪಡುತ್ತಾನೆ. ಜನರ ಮನೆಗಳಲ್ಲಿ ಉತ್ಸವವಿದ್ದರೆ, ತಂದೆಯು ಸಂತಸ ಪಡುವಂತೆ, ರಾಮನು ಅತ್ಯಂತ ಸಂತೋಷ ಪಡುತ್ತಾನೆ.
ಮಾನವನ ಉತ್ತಮ ಗುಣವೆಂದರೆ, ಇತರರಲ್ಲಿ ಪ್ರೀತಿ ಮತ್ತು ದುಃಖದಲ್ಲಿರುವವರಲ್ಲಿ ಅನುಕಂಪ. ಪ್ರಭು ಶ್ರೀರಾಮನು ತನ್ನ ಪ್ರಜೆಗಳನ್ನು ತನ್ನವರಂತೆ ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಿದ್ದನು. ಕಷ್ಟದಲ್ಲಿರುವವರಲ್ಲಿ ಅನುಕಂಪ ತೋರುತ್ತಿದ್ದನು. ರಾಮನ ಈ ಗುಣ, ಕೇವಲ ನಾಯಕರಲ್ಲಿ ಇರಬೇಕಾದ ಗುಣವಲ್ಲ, ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಮಾನವನಲ್ಲೂ ಇರಬೇಕಾದ ಮಾನವೀಯತೆ.
ಪ್ರಜೆಗಳಲ್ಲಿ ರಾಮನ ಪ್ರೀತಿ ಎಂತಹುದು ಎಂದರೆ, ತನ್ನ ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ಯಾರಾದರು ದುಃಖದಲ್ಲಿದ್ದರೆ, ರಾಮನು ನೋಯುತ್ತಿದ್ದ. ಯಾರಿಗಾದರೂ ಕಷ್ಟ ಬಂದರೆ, ರಾಮನು ಸಂಕಟಪಡುತ್ತಿದ್ದ. ಯಾರಾದರೂ ವ್ಯಸನದಲ್ಲಿದ್ದರೆ, ರಾಮನು ಕ್ಲೇಶಪಡುತ್ತಿದ್ದ. ರಾಮನು ಅವರ ಕಷ್ಟ ಪರಿಹಾರ ಮಾಡುವವರೆಗೋ ಅಥವ ದುಃಖ ದೂರವಾಗುವರೆಗೋ ಇದ್ದು, ಸಾಂತ್ವನ ನೀಡುತ್ತಿದ್ದ. ಹಾಗೆಯೇ, ಯಾರಾದರೂ, ಮನೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಆಗಲಿ ಗ್ರಾಮದಲ್ಲಿಯೇ ಆಗಲಿ, ಸಂಭ್ರಮಾಚರಣೆಯಲ್ಲಿದ್ದರೆ, ರಾಮನು ಸಂತೋಷ ಪಡುತ್ತಿದ್ದ.
ಅಯೋಧ್ಯೆಯ ಪ್ರತಿ ಮನೆಯಲ್ಲಿಯೂ ಸಂಭ್ರಮಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಿರುತ್ತಿದ್ದವು – ಮದುವೆ, ಮುಂಜಿ, ನಾಮಕರಣ, ಹುಟ್ಟು ಹಬ್ಬ ಇತ್ಯಾದಿ. ಅಂತಹ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ರಾಮನು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹಾಜರಾಗುತ್ತಿದ್ದ, ರಾಮನನ್ನು ಯಾರೂ ಕರೆಯಬೇಕಾಗಿರಲಿಲ್ಲ, ಅವನಿಗೆ ಆ ಅಹಂಕಾರವಿಲ್ಲ. ತಮ್ಮ ರಕ್ತಸಂಬಂಧಿಗಳ, ತನ್ನದೇ ಮಕ್ಕಳ ಮದುವೆ ಇತ್ಯಾದಿ ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ ಕರೆಯದೆ ಹೋಗಿ, ತಂದೆಯು ಸಂಭ್ರಮ ಪಡುವಂತೆ, ರಾಮನೂ ಅವರೊಂದಿಗೆ ಸಡಗರದಿಂದ ಪಾಲ್ಗೊಂಡು, ಅವರ ಸುಖಗಳಲ್ಲಿ ಸಂತಸ ಪಡುತ್ತಿದ್ದ!
ಇಂದಿನ ನಮ್ಮ ಆಚರಣೆಯೋ ಇದಕ್ಕೆ ತದ್ವಿರುದ್ಧ – “ಅಧಿಕೃತ ಆಹ್ವಾನವಿಲ್ಲ, ತುಂಬಾ ಒತ್ತಾಯ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ, ಗೊತ್ತಿದ್ದರೂ ಹೋಗಲಾರೆ” – ಎಂದೆಲ್ಲ ಅಹಂಕಾರದಿಂದ ಮೆರೆವ ನಾವು ವಿನಯಭರಿತನಾದ ರಾಮನಿಂದ ಎಷ್ಟು ಕಲಿಯಬೇಕು!! ಅಯೋಧ್ಯೆಯ ಜನರಿಗೆ ರಾಮನು, ಸುಖ-ದುಃಖದ ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ ಸದಾ ಇರುತ್ತಿದ್ದರಿಂದಲೇ, ಪ್ರಜೆಗಳಿಗೆ ರಾಮನ ಮೇಲೆ ಅಂತಹ ಭಕ್ತಿ-ಪ್ರೇಮ ಮತ್ತು ಸಂಪೂರ್ಣ ಶರಣಾಗತಿ.
‘ತನು ನಿನ್ನದು ಜೀವನ ನಿನ್ನದು ರಂಗ, ಅನುದಿನದಲಿ ಬಾಹೊ ಸುಖದುಃಖ ನಿನ್ನದಯ್ಯ’ (ಕನಕದಾಸರು). ತನ್ನ ಪ್ರಜೆಗಳಲ್ಲಿ ಕರುಣೆ ತೋರುವ, ಕೃಪೆ ಮಾಡುವ, ಅವರನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುವ ಇಂತಹ ಅಗಣಿತ ಗುಣ-ನಡೆಗಳಿಂದ ಆ ರಾಮಚಂದ್ರನು ನಮಗೂ ತನ್ನ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆಯಲು ಕಲಿಸುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ಅಂತಹ ಪಿತೃಸ್ವರೂಪಿಯಾದ ಶ್ರೀರಾಮನು ನಮ್ಮೊಡನೆ ಸುಖ-ದುಃಖದಲ್ಲಿ ಸದಾ ಇರಲಿ.
No comments:
Post a Comment